31 mrt '23 Banken: brandstof voor de economie, niet voor de portefeuille
Als de naam Silicon Valley Bank tot voor enkele weken u niets zei, dan is dit hoegenaamd niets om u over te schamen. In onze contreien was deze regionale Amerikaanse bank – één van de zovelen – een nobele onbekende. Maar het kapseizen van de huisbankier van de Californische tech- en startup-scene bracht daar verandering in. Wereldwijde instantroem. Zij het om de verkeerde reden.
Het domino-effect van Silicon Valley Bank
Silicon Valley Bank was met een balanstotaal van 212 miljard dollar niet enorm, maar groot genoeg voor de Amerikaanse overheid om bij te springen. In de daaropvolgende dagen besloot Silvergate de boeken te sluiten en werd ook Signature Bank opgedoekt. Ondanks de verschillen in aanleiding en omvang trok de markt al snel parallellen met de verwoestende financiële crisis die in augustus 2007 zachtjesaan begon en een jaar later resulteerde in de val van Lehman Brothers en maydays van banken aan weerszijden van de oceaan.
Te midden van het tumult in de Verenigde Staten weigerde bovendien de Saoedische hoofdaandeelhouder van Credit Suisse om de op zijn zachtst gezegd, niet onbesproken en door schandalen geplaagde bank extra geld toe te stoppen. Credit Suisse was aangeschoten wild. Deze Zwitserse reus lang laten wankelen was geen optie en de Zwitserse nationale bank arrangeerde halsoverkop een huwelijk met landgenoot UBS waarbij de obligatiehouders verweesd achterbleven.
De bankensector onder de loep genomen
Deze gebeurtenissen bewijzen dat er ondanks de strenge kapitaals- en liquiditeitsvereisten én de scherpe controles en stresstests van de overheden banken – zelfs de systemische – toch nog kunnen struikelen. Het is dan ook niet verwonderlijk dat beleggers in een kramp schoten en nu de sector afspeuren naar de zwakste schakels. Wanneer de rust weerkeert en wat daarvoor nodig is, valt niet te voorspellen, maar dat de toezichthouders zich nog rigoureuzer van hun taak zullen kwijten, lijkt logisch. De Amerikaanse* en de Europese bankenindices** verloren door de onrust tussen de 15% en 20%. Desondanks zijn we niet gehaast om nu reeds belangrijke posities in te nemen. Daarvoor is de situatie nog te precair.
Het is overigens ook niet zo dat de bankensector vóór de recente verwikkelingen de place to be waren voor beleggers. Noch de Amerikaanse* noch de Europese* bankensector slaagden erin hun respectieve MSCI-index*** te kloppen, niet over een periode van 5 jaar, niet over een periode van 10 jaar en niet over een periode van 20 jaar. Dit ondanks een dividendrendement van ruim 2,5% per jaar voor de Amerikaanse* en ruim 4% per jaar voor de Europese** banken.
Door hun activiteiten onderscheiden banken zich amper of niet van elkaar. Het regionaal bereik daarentegen kan wel sterk verschillen. Zo richten Spaanse banken typisch hun blik op Latijns-Amerika en hebben Britse banken vaak tentakels in Azië. Dit verlegt de cycliciteit, maar neemt ze geenszins weg. De vele bewegende delen maken het voorspellen van de winst van een bank schier onmogelijk. Het verschil tussen de laagste en hoogste winstschatting in de markt is groot en dan nog vallen de gepubliceerde resultaten met de regelmaat van de klok buiten die vork.
De waardering van banken
Amerikaanse banken* noteren historisch op of iets boven boekwaarde, hun Europese** tegenhangers een eind eronder. Die “lage” waardering valt te verklaren vanuit het povere rendement op eigen vermogen. Gaat het rendement op eigen vermogen in de komende jaren zoals verwacht in stijgende lijn, dan is een hogere koers-boekwaarde te verantwoorden. Of die verwachtingen worden ingelost en of dit voldoende zal zijn om van de sector een langetermijnwinnaar te maken in de portefeuille is nog zeer de vraag.
* FactSet United States Major Banks
** FactSet Eurozone Major Banks
*** MSCI USA en MSCI Euro
Door Kristof De Graeve
Blijf op de hoogte en schrijf u in voor onze updates.
Je bent met success ingeschreven op de nieuwsbrief.